26 Eylül 2007 Çarşamba

...

Benim yalnızlığım.

Yıldızların yıkandığı bir sabah öncesi
Aylardan ayrılık..
bir ekmek kırıntısı
bir boş bardak
sandalye kırık.

Loş bir ışık tavanda
Parmak uçlarında yürüyen karıncalar
Ses yapmaz.
Duvarlarda gölgeler kabartmışlar göğüslerini
Perdeler kapalı
Yatakta yatan adamın düşleri ölü
Yontulmuş elleri ölü
Gözleri ölü..

Dedim ya…
Aylardan ayrılık..
Bir toz bulutunda kayboldu gülüşlerim
Kimse bilmez, sokakta kalmışım
Kimse karışmaz
Bu benim yalnızlığım!

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Harika.. yüreğine sağlık.


Izmir

Karabük