Kasımın solgun renkleri çöküyor yapraklara
Zehir zemberek bir mevsim başlangıcı
Yorgunluklarımı karalıyorum başucuma
Nemli bir gecenin ortasında çıkageliyor düşlerim
Alnımdan ellerime akıyor sonra…
Bir naftalin kokusu sarıyor etrafı
Tozlanmış kelimeler uçmayı öğreniyor tekrar
Ve yitik bir duygu canlanıyor içimde.
Farkında değil kapı aralarım
Mevsim bahar.
Ellerim üşür, gözlerim küçülür
Ayna büyür, terim kurur.
Aylar birbirini öldürür.
Haftalar yer değiştirir.
Gözlerim kaçak bir kurşun olur.
Yalan söner, gerçek bahar itiraf eder
Bende mevsim hiç değişmez,
Ah Sonbahar…
Izmir
Karabük
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder